در جشن های شان پا نمی کوبیم اگر برنتابیدند بغض مان را رها می کنیم تا اشک های مان باران شود و در طراوات اش جز سفر به هیچ نمی اندیشیم اگر فریاد زدند خود را بزک نمی کنیم تا از کوره به در روند و زخم های مان را تازه کنند و بعد تا پای جان از پوشاندن زخم هامان سر باز می زنیم. مطمئن باش روزی آسمان از پشت سایه ی زنگ زده ی شمشیرها پدیدار خواهد شد.
تازه خیلی زور ام گرفت. خیلی گه می خورند که اینچنین بخواهند. ما هم سیلی زدن بلدیم. امروز روزگار تلخی ست. ترسوها و فرزندان گنداب مثل موش فاضلاب از هر سوراخی بیرون می زنند. اما قرار نیست همیشه همینطور بماند. کاش تنها برادر کشی بی فرجام بود. حتی این حیوان ها را هم اگر سر ببری حاصلی ندارد. نخست زادان در تمام تاریخ محکوم به قربانی شدن اند. از خاک حاصلخیز خون دل آنها و ذره های عشق بزرگ آنهاست که جوانه های برادری نرم نرمک سر از خاک بیرون می آورند. من حتی اگر امید از تمام دنیا ببرم باز نا امید نمی شوم. زیرا حداقل خودم هستم که با جان و دل فردایی بهتر را بخواهم و برای رسیدن اش تلاش کنم. آن روز می آید. مرا خوش باور بخوان..
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
در جشن های شان پا نمی کوبیم اگر برنتابیدند بغض مان را رها می کنیم تا اشک های مان باران شود و در طراوات اش جز سفر به هیچ نمی اندیشیم اگر فریاد زدند خود را بزک نمی کنیم تا از کوره به در روند و زخم های مان را تازه کنند و بعد تا پای جان از پوشاندن زخم هامان سر باز می زنیم. مطمئن باش روزی آسمان از پشت سایه ی زنگ زده ی شمشیرها پدیدار خواهد شد.
تازه خیلی زور ام گرفت. خیلی گه می خورند که اینچنین بخواهند. ما هم سیلی زدن بلدیم. امروز روزگار تلخی ست. ترسوها و فرزندان گنداب مثل موش فاضلاب از هر سوراخی بیرون می زنند. اما قرار نیست همیشه همینطور بماند. کاش تنها برادر کشی بی فرجام بود. حتی این حیوان ها را هم اگر سر ببری حاصلی ندارد. نخست زادان در تمام تاریخ محکوم به قربانی شدن اند. از خاک حاصلخیز خون دل آنها و ذره های عشق بزرگ آنهاست که جوانه های برادری نرم نرمک سر از خاک بیرون می آورند. من حتی اگر امید از تمام دنیا ببرم باز نا امید نمی شوم. زیرا حداقل خودم هستم که با جان و دل فردایی بهتر را بخواهم و برای رسیدن اش تلاش کنم. آن روز می آید. مرا خوش باور بخوان..